Vandaag weer een glimp van een mooie Marktplaatsvondst: ik vond vijf uitgaves van Margriet Breishow uit de jaren vijftig. Margriet Show (opgedeeld in Breishow en Modeshow) verscheen drie keer per jaar.
Breishow was een uitgebreid magazine met patronen voor iedereen, voor elke gelegenheid. In thematische fotoreportages werden er modellen gepresenteerd voor vrouwen, mannen en kinderen, voor beginnende breisters en gevorderden. Voor elke uitgave ontwierp de ontwerpster Louise Simonis een aantal patronen. Op de cover was steeds haar ontwerp afgebeeld. Ze schijnt nogal een breiberoemdheid geweest te zijn. Een eerste zoektocht op Google leverde helaas nog niks op. Ik ben wel benieuwd naar haar, dus mocht een van jullie meer informatie over hebben, dan hoor ik het graag!
Die vijf uitgaves geven een mooi beeld van een verandering in het modebeeld en de (relatieve) cultuurverschuiving die plaatsvond in de jaren vijftig. Waar de editie van 1953 nog heel klassiek (en degelijk) is met veel aandacht voor minutieus kantwerk en ‘cropped’ ajourpatronen, oogt de laatste uit 1959 heel jong en fris. De modellen dragen meer wijde en lange vesten, gemaakt van dikkere wol in kabels en bijzondere patronen. Begin jaren vijftig leunen de patronen nog hevig op het modebeeld van de jaren veertig en bij tijden op de New Look van Dior, terwijl in de Breishow van 1959 de jaren zestig zich al aankondigen.
De cover van Margriet Breishow 1953.En de kaft zes jaar later.
De foto’s werden vaak vergezeld van (voor ons soms politiek incorrecte en hilarische) bijschriften. Je zag de rol van de vrouw er (een beetje) in veranderen. In 1953 was het belangrijk dat de vrouw truien kon breien voor haar man (en werd ze hooghartig afgebeeld samen met twee welwillende vrijgezellen). In 1959 breit een chemisch analiste tijdens haar pauze een truitje voor zichzelf.
Natuurlijk kwamen er een aantal vesten en truien regelrecht op mijn wensenlijst terecht – voor één vest ga ik zelfs al wol uitzoeken op Edinburgh Yarn Fest waar ik dit jaar voor het eerst naar toe ga (#excited!).
Ik laat de foto’s (en de bijschriften) verder voor zich spreken:
“Ze durven haar wel aan die twee mannen – verstokte vrijgezellen! – al kijkt ze nog zo hautain. Ze zullen haar bloemen sturen en bonbons, ze zullen vechten om de eer haar thuis te brengen want al trekt ze nu heel verwaand haar neusje op, ze weten dat achter deze pose een huiselijk meisje schuilt, dat maar wat graag de breinaalden hanteert.” (1953)En dit zijn dan die verstokte vrijgezellen. Tja.“Riet staat haar mannetje… maar met de breipennen weet ze ook wel raad! Ze draagt hier een juweel van een jumper. Het zogenaamde relief-patroon is ontstaan door op ingenieuze wijze te meerderen en te minderen. Opletten is bij dit werkje het wachtwoord!” (1954)“Kom, nu is het genoeg, denkt mijnheer, maar mevrouw werpt nog even een laatste blik in de spiegel. Ja alles is in orde en dat resada-groene blousje is beeldig geworden! Straks zal het complimentjes regenen, want die combinatie van ajour- en ribbelpatroon is uitermate geslaagd.” (1954)“Als een korenbloem zo blauw is de jumper die Laura heeft gebreid. Ze draagt hem op een grijze skibroek. Alle delen zijn afzonderlijk gebreid en let U er eens op hoe schitterend het ingebreide patroon van de schouders naar de hals verloopt. De sportieve wollen muts met klep sluit stevig om het hoofd.” (1955)“Boven in de boom lijkt ons nu niet direct een ideale plaats om uit te rusten, maar och, als we op vakantie zijn, maken we graag jeugdige capriolen. We moeten echter voor zulke sportieve grapjes als boomklimmen de juiste kleding dragen, bijvoorbeeld zo’n pantalon die er tegen kan en een trui met een leuk ingebreid patroon.” (1957)Loek en Bob hebben een B.M. Elke vakantie treft U hen aan op het water. Dan zeilen zij op de Loosdrechtse plassen, op de Friese meren of tussen de Zuidhollandse eilanden. Zij leven dan in lange pantalons en dikwijls ook in dikke truien. Loek heeft de afgelopen winter weer eens de pennen ter hand genomen en voor haarzelf en haar echtgenoot twee truien gebreid in patentsteek. Zij koos dikke, grijsblauwe wol en breide in de elastische patentsteek. Beide modellen kregen raglanmouwen en reikten tot over de heupen. Toen er wat wol over was, besloot Loek voor zich zelf een leuke muts te breien. Als het gaat stormen, komt die óók van pas. Is dit niet iets om na te doen?” (1959)“‘Wat ziet die vrouw er leuk uit’, denk je onwillekeurig als je dit plaatje ziet. ‘Zo eenvoudig en toch zo smaakvol’. Haar vest bewijst dat zij van goede kleren houdt. Het is een model met ingebreide blokjes; de voor- en achterpanden zijn dwarsgebreid.” (1959)“‘Mademoiselle’ heeft een verkeersfout gemaakt, oei, wat zou de agent wel zeggen! Zelfverzekerd lacht zij hem toe: zou haar heus een bon geven? Zelfverzekerd kan deze Française wel zijn in haar modieuze jasje in tweekleurig ruitpatroon, dat het effect heeft van geweven stof te zijn. Het is echter heus met de pen gebreid!” (1959)“Met deze anorak zoudt U de zuidpool-expeditie mee kunnen maken en het nóg niet koud hebben! Het model is gebreid van zwarte wol in een geribd patroon. Het heeft een warme voering van witte teddybeerstof en werd met witte randen, waarop geborduurde motiefjes, versierd. De capuchon kan met een koordje worden gesloten.” (1959)
7 reacties op “Uit de collectie: Margriet Breishow”