** Vintage knits in the wild! Hilde bezocht vorig jaar een breitentoonstelling in Rotterdam, kijk gauw mee!**
Zo is er niets, zo waren er vorig jaar maar liefst twee tentoonstellingen speciaal gericht op breien en gebreide kleding te zien in Nederland! Natuurlijk zijn er plekken zoals het Textielmuseum in Tilburg, maar daarbuiten krijgt breiwerk in Nederlandse musea weinig aandacht.
Even iets eerlijk opbiechten: Lieke en ik waren al een tijdje van plan om dit blog te gaan starten (vandaar dat we ook flink wat bronnen verzameld hebben), maar het kwam er uiteindelijk pas begin dit jaar van. Vandaar dat ik, met het oog op een blogpost, bij de tentoonstelling Insteken, omslaan… Breiwerk van Chanel tot Westwood in de Kunsthal in Rotterdam langs ben gegaan. Ook omdat ik graag naar historische kleding in musea ga en hoe vaak zitten daar nou gebreide stukken tussen? Helaas is mijn plan om die post te maken terwijl de tentoonstelling nog liep niet gelukt, maar zo kunnen jullie er alsnog meekijken!
De tentoonstelling is oorspronkelijk gemaakt voor het Fashion and Textile Museum in Londen, met een flink deel van de collectie breisels van de Engelse verzamelaars Mark en Cleo Butterfield. De show richtte zich op de periode van begin twintigste eeuw tot nu, met het soort met de hand gebreid werk dat wij in De Breistaat laten zien, maar ook machinaal gebreide stoffen, te beginnen met de jersey twinsets van Coco Chanel, stukken van Vivienne Westwood, Missoni en Comme des Garçons en meer couture en arty conceptual knitwear van moderne ontwerpers.
De tentoonstelling gaf een goede indruk van (hand)breien in de 20ste eeuw: uiteraard was ik vooral geïnteresseerd in werk van het begin daarvan, vandaar dat mijn foto’s zich daar op concentreren. Foto’s van het edgy contemporary work, dat ik vooral conceptueel tof vind maar niet echt draagbaar, kun je nog wel op andere plekken te vinden. Helaas waren mijn skills in fotograferen niet zo denderend, excuses voor eventuele matige kwaliteit!
Begin 20ste eeuw begonnen mensen steeds vaker breigoed niet alleen als ondergoed en accessoires te dragen, maar ook als bovenkleding. Natuurlijk waren er al subculturen, *kuch* vissers, die dit al eerder deden, maar toen werd het pas echt GROOTS. De techniek om op industriële wijze hele fijne stoffen te breien bestond ook al langer, maar Chanel paste ook tricot jersey als een van de eersten toe op bovenkleding.
Het comfort van gebreide kleding, elastische en soepele stukken waarin je je kon bewegen, droeg bij aan/ging hand in hand met de groter wordende vrijheid van vrouwen. De invloed van sportkleding op ‘gewone’ alledaagse kleding, die er mee voor zorgde dat mensen zich steeds informeler zijn gaan kleden, begon in die tijd al – en dan denk ik aan tennis-, golf-, wandel- en wintersportkleren!
Ik was alleen al enthousiast over het feit dat er a) breigoed te zien was en b) het uit de periode was die wij hier willen laten shinen, maar er waren wel een paar minpuntjes. Ik vond het wel een beetje jammer dat er geen catalogus of boek bij de tentoonstelling te krijgen was en de keuze voor allemaal etalagepoppen met een zelfde silhouet deed afbreuk aan de hoe de kleding viel (vooral die hoge priemborstjes bij de jaren ’20 jurken, dat was de tijd van zo plat en recht mogelijk!). Verder had ik graag nog wat meer links gezien naar zowel het maakproces van het met de hand gebreide werk als dat van de innovaties in technologie die ervoor hebben gezorgd dat we nu allemaal fijne tricot dragen, en hoe het was/is om de stukken te dragen. Meer dingen zoals de Fair Isle trui naar een vintage 40s patroon die Cleo als tiener in de jaren 60 maakte, de kiem van haar obsessie! Desalniettemin heb ik er veel uit gehaald en hoop ik dat er nog meer van dit soort tentoonstellingen zullen volgen (call us!).
3 reacties op “Inspiratie: breiwerktentoonstelling ‘van Chanel tot Westwood’”