**You cannot be serious! Vorige zomer lieten we jullie gebreide badpakken zien, nu is het tijd voor andere sportkleding uit tijden van weleer: tennisjumpers. Game, set and match! **
Toen we vorig jaar een tennisjumper te zien hadden in onze feed, uit Steek voor steek no. 3 uit 1935, hadden jullie wel oren naar een post met alleen maar tenniskleren. Er zijn namelijk nogal wat patronen van, zoals Liekes tennisvest van Scheepjeswol en Hildes porseleinbleuwe vestje van Lavenda. Nu geven we ruiterlijk toe dat het, buiten het tennisracket en de lichte kleuren, vaak moeilijk is tennisjumpers te onderscheiden van gewone, maar ach, wat maakt het uit? We hebben wat schatjes voor jullie uitgezocht; pak een schaaltje aardbeien erbij voor het Wimbledon-sfeertje en kijk mee!
De uitgave ‘Steek voor steek’ is een vertaling van patronen van Patons & Baldwins, kwamen we eerder achter. Het eerste truitje is echt heel apart, zo’n patroon heb ik zelf nog nooit gezien uit deze tijd. De tweede is de klassieke tennisjumper, onder andere populair gemaakt in de jaren ’20 door Amerikaanse tennisser Bill Tilden. Nu nog steeds een goede look voor een Tweed Ride of The Chap Olympiad!
Dit setje voor een meisje van een jaar of 15, 16 is echt superschattig! De kleurenfotografie in ‘Te Kust en Te Keur’ van katoenmerk Everlasting is ook geweldig, zo’n blik op de bontgekleurde smaak van de jaren ’30, maar echt bijzonder is dat we voor de verandering eens alle namen van de ontwerpers hebben (deze en andere uitgaven van Everlasting zijn bundels naar aanleiding van ontwerpwedstrijden), in dit geval A.F. Luyendijk-Kloppers uit Rijswijk.
Zo’n klein breiwerk als de spencer of slipover is een goed voorbeeld van met restjes uitgehaalde wol toch nog iets leuks maken. Dit (vaak noodzakelijk) gebruik maakt het wel lastiger om bestaande vintage breisels te vinden, helaas! Subversive knits: de tennisjumper is gebreid in rood-wit-blauw. Een daad van klein verzet tijdens De Bezetting was om de kleuren van de vlag te dragen of te laten zien. De Nederlandse vlag was niet verboden, maar de Nazi’s drongen het gebruik wel terug. Een vrouw die op de verjaardag koningin Wilhelmina haar was in rood-wit-blauwe volgorde ophing, lijstte de boete die ze daarom van de Sicherheitzpolizei kreeg in. Libelle zou tot september 1944 nog verschijnen, toen het door de papierschaarste en op last van de Duitse bezetter moest stoppen en pas weer in maart 1946 uitkwam.
Tennis heeft lang de associatie met rijke mensen gehad: de vrije tijd om een sport uit te oefenen, besmettelijke, kraakwitte kleding die niet zelf gewassen hoeft te worden, champagne op tennisclub, you name it. Maar, ondanks dat Libelle duidelijk een blad voor huisvrouwen was, met veel bezuinigingstips, staat er in de bladen uit 1942 een serie met lessen voor de beginnende tennisser – naast patronen voor tennisjumpers natuurlijk. Misschien toch ook toen al iets meer van alle lagen van de bevolking?
Bij het schrijven van dit stuk kwam ik verschillende interessante artikelen over de geschiedenis van tenniskleding, textielmaterialen, tennissende vrouwen en emancipatie tegen. Zoals we bij de badpakken ook al zagen, gingen deze ontwikkelingen vaak in tandem.
Door speurwerk van Renée & The Cats Meow zijn we erachter dat deze TENNISjumper uit de jaren ’50 een vertaling is van een patroon van Jack Frost uit 1937!
Welke tennisjumper is jouw favoriet? Zou je er ook je backhand mee gaan oefenen of is sport kijken genoeg?
2 reacties op “Uit de collectie: Tennisjumpers 🎾”